Θύμα βασανιστηρίων η ίδια, εξόριστη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στη Γυάρο, δημιούργησε στο χώρο κράτησης το πρώτο της ιατρείο, για την φροντίδα των συγκρατούμενών της.Το 1989 ίδρυσε στην Αθήνα το “Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων”. Το 1993, ως μέλος του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, εκπροσωπώντας σε αυτό το προεδρείο την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, ήταν υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Το 1993 ήταν υποψήφια για το βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Το 1993, εν μέσω πολέμων στα Βαλκάνια, προσκάλεσε γιατρούς από τις αντιμαχόμενες χώρες στην Ελλάδα και οργάνωσαν το Βαλκανικό Δίκτυο ενάντια στα βασανιστήρια και τον πόλεμο. Το Δίκτυο υπάρχει μέχρι σήμερα και ασχολείται με την συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνιών στα Βαλκάνια, προσπαθώντας να συσπειρώσει σε ένα οργανισμό ανθρώπους από διαφορετικές εθνότητες που αντιμάχονται τον πόλεμο και τα βασανιστήρια.

Σε διεθνή συνάντηση που οργάνωσε στην Αθήνα, δημιουργήθηκε το Δίκτυο Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής, με έδρα στην Αθήνα, του οποίου διετέλεσε Γενική Γραμματέας. Από το 1998 έως το 2003 υπήρξε η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέτυχε να εκδοθεί ψήφισμα από τον ΟΗΕ, με το οποίο αναγνωρίζεται ότι τα βασανιστήρια αποτελούν καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αυτή την απόφαση, ταξίδεψε σε δεκάδες χώρες και υπέγραψε με 50 πρωθυπουργούς συμφωνία για την ποινικοποίηση κάθε είδους βασανιστηρίων. Επισκέφτηκε τον Μαντέλα στη φυλακή και δεν δίστασε να υψώσει την φωνή της στον φίλο της, τον Αραφάτ.

Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της. Η μνήμη της θα μείνει ζωντανή στις καρδιές εκατοντάδων θυμάτων βασανιστηρίων από όλον τον κόσμο. Και στις δικές μας.