Η Εύη Μανωλά, εθελόντρια της ΜΕΤΑδρασης, μιλάει για την εμπειρία της.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποφασίσετε να προσφέρετε εθελοντικά στη ΜΕΤΑδραση;

Ένιωθα την μεγάλη ανάγκη να προσφέρω σε ανθρώπους που βρίσκονταν στην Ελλάδα λόγω της προσφυγικής κρίσης. Αυτό ήταν εφικτό μέσω του εθελοντισμού. Ήθελα όμως να γίνει με σωστό τρόπο και με επαγγελματισμό. Έψαξα σε αρκετές οργανώσεις που ασχολούνταν με το προσφυγικό. Η ΜΕΤΑδραση μου έκανε εντύπωση από την αρχή γιατί μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη με όλα όσα διάβαζα. Κατάλαβα ότι ήταν μια σοβαρή οργάνωση με αρχές και ρεαλιστικούς στόχους. Έτσι, παράλληλα με την εργασία μου διαθέτω μέρος από τον ελεύθερο χρόνο ώστε να προσφέρω στη ΜΕΤΑδραση.

Τι δραστηριότητες συμπεριλαμβάνει η εθελοντική σας δράση;

Συμμετέχω σε δύο δράσεις. Στο δίκτυο προστασίας ασυνόδευτων ανηλίκων σε αστεγία και στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Βήμα στο Σχολείο».

Τι πιστεύετε ότι έχετε κερδίσει μέσα από την εθελοντική συμμετοχή;

Βλέμματα, χαμόγελα, συμπεριφορές. Συνεχώς γεμίζω εικόνες. Εικόνες από αξιόλογους ανθρώπους που ξεπερνάνε μεγάλα εμπόδια με τεράστια αποθέματα δύναμης. Ο κόσμος μου διευρύνεται και περιλαμβάνει ανθρώπους από μακρινές χώρες. Ενημερώνομαι και παρακολουθώ πολύ σημαντικά σεμινάρια που εμπλουτίζουν τις γνώσεις μου. Ακόμα ένα όφελος που έχω αποκομίσει είναι η ευχαρίστησή μου, καθώς αυτά που κάνω ενώ ικανοποιούν βαθιά εμένα, ωφελούν παράλληλα τον συνάνθρωπό μου και την κοινωνία μέσα στην οποία ζω.

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες σκέψεις ή συναισθήματα σχετικά με την προσφορά σας;

Όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνω ότι τίποτα δεν πάει χαμένο και ότι σημασία έχουν όλες οι πράξεις καλοσύνης που κάνουμε, όσο μικρές και αν είναι. Αγαπάω τον Άνθρωπο. Μακάρι να απολάμβαναν όλοι μια όμορφη ζωή με δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες. Γεμίζω χαρά καθώς είμαι πλάι σε παιδιά που στέκονται με αξιοπρέπεια και ευγένεια διεκδικώντας τα δικαιώματα που τους οφείλονται. Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου πάνω στον πλανήτη μας ως μια παρουσία που προσφέρει ανακούφιση και ένα χάδι στην ψυχή πολύτιμων ανθρώπων.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που βιώσατε και θα σας μείνει αξέχαστη;

Τα μάτια των παιδιών μου μένουν αξέχαστα… Σε μια συνοδεία ανήλικου παιδιού αγόρασα από τον     δρόμο έναν κάκτο και τον ονόμασα με το όνομά του. Όταν του το είπα την επόμενη φορά φώναξε στο άλλο παιδί και δείχνοντας την φωτογραφία του κάκτου του είπε «This is me… Soufian!!» Ήταν αστείο αλλά τόσο συγκινητικό…

Με συγκίνησε επίσης ένα αγοράκι το οποίο θυμόταν ότι πριν από την καραντίνα, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων στο σχολείο των Πετραλώνων, τον βοήθησα στα μαθηματικά και έγραψε καλά!

Όλες οι γνωριμίες με τα παιδιά είναι αξέχαστες!