Η Μιχαέλα, εθελόντρια της ΜΕΤΑδρασης στις Συνοδείες Ασυνόδευτων Ανηλίκων, μιλάει για την εμπειρία της.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποφασίσεις να προσφέρεις εθελοντικά; 
Θαυμάζω τη ΜΕΤΑδραση επειδή πράττει πολύ σημαντικό έργο στο μεταναστευτικό και προσφυγικό χώρο στην χώρα μας. Αφού διάβασα περισσότερο για τις δράσεις της, αποφάσισα να γίνω και εγώ μέλος και να συνεισφέρω όσο μπορώ.

Τι δραστηριότητες συμπεριλαμβάνει η εθελοντική σου δράση; 
Ούσα ψυχολόγος συνεισφέρω εθελοντικά ως συνοδός ασυνόδευτων ανηλίκων. Αυτό σημαίνει ότι συνοδεύω ανήλικους πρόσφυγες που δεν έχουν γονείς ή κάποιον κηδεμόνα μαζί τους, στα κέντρα φιλοξενίας που έχουν οριστεί. Η συνοδεία αρχίζει όταν φτάνω στο σημείο που βρίσκονται τα παιδιά και συνεχίζεται με την παραλαβή και μεταφορά τους στο κέντρο όπου θα φιλοξενηθούν. Μία συνοδεία μπορεί να διαρκέσει αρκετές ώρες κατά τις οποίες είμαι υπεύθυνη να κρατάω τα παιδιά ασφαλή και να τα ενημερώνω για τα κέντρα φιλοξενίας στα οποία θα μεταφερθούν.

Τι πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει μέσα από την εθελοντική συμμετοχή; 
Μέσα από τον εθελοντισμό μου ως συνοδός, έχω κερδίσει πολύτιμες ικανότητες και αξίες που θα με συντροφεύουν για πάντα. Κάποιες από αυτές είναι η λήψη ευέλικτων και γρήγορων αποφάσεων, καθώς είναι αναγκαίο να σκέφτεσαι και να πράττεις γρήγορα στο πεδίο. Επίσης χρειάζεται υπευθυνότητα και ψυχικό σθένος για να διεκπεραιωθεί μια συνοδεία με επιτυχία. Η ενσυναίσθηση, η ευελιξία και οι επικοινωνιακές ικανότητες είναι κύρια χαρακτηριστικά μου κατά τη διάρκεια των συνοδειών, καθώς συχνά τα παιδιά μιλάνε διαφορετικές γλώσσες και είναι αναγκαίο να καταλαβαίνω τις ανάγκες τους, αλλά και να τα κάνω να νιώθουν άνετα και ασφαλή μαζί μου.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες σκέψεις ή συναισθήματα σχετικά με την προσφορά σου; 
Κάθε φορά που κάνω συνοδεία υπάρχουν παιδιά που θα μου χαμογελάσουν, θα μου προσφέρουν τη θέση τους να κάτσω, θα θελήσουν ακόμη και να μοιραστούν το φαγητό τους μαζί μου. Τότε πάντα σκέφτομαι ότι η ανθρωπιά και η ευγένεια δεν είναι αξίες που χάνονται όσα κι αν έχουν περάσει κάποιοι άνθρωποι. Αυτό με κάνει να τους θαυμάζω ακόμη περισσότερο για τη δύναμη και το κουράγιο τους, αλλά και την πίστη που έχουν στον κόσμο.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που βίωσες και θα σου μείνει αξέχαστη; 
Στην πρώτη μου συνοδεία είχαμε παραλάβει κάποια παιδιά από την Κω για να τα μεταφέρουμε στην Αθήνα. Ήταν μεγάλο το ταξίδι οπότε περάσαμε πολλές ώρες μαζί με τα παιδιά. Παρόλο που δεν μιλάγαμε την ίδια γλώσσα τα παιδιά είχαν απίστευτο χιούμορ και ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, δηλαδή στη δομή φιλοξενίας των παιδιών, είχα ένα γλυκόπικρο συναίσθημα που θα αποχωριζόμουν τα παιδιά, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον από εδώ και πέρα. Αφήνοντάς τα στη δομή, ένα από τα παιδιά γύρισε και μου είπε «έλα κι εσύ μαζί μου». Είναι σίγουρο ότι αυτή τη φράση, αλλά και το βλέμμα του παιδιού εκείνη τη στιγμή δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.