«Σήμερα πραγματικά ακροβάτησα μέχρι την άκρη του βατήρα των συναισθημάτων μου…

Στα 3,5 χρόνια που είμαι στην ΜΕΤΑδραση έχω κληθεί να οργανώσω εκατοντάδες συνοδείες για χιλιάδες ασυνόδευτα ανήλικα: προς δομές φιλοξενίας, διενέργεια ιατρικών εξετάσεων, οικογενειακές επανενώσεις, υποβολή αιτήματος ασύλου κ.α.

Σήμερα όμως, κλήθηκα να συμμετάσχω σε μια συνοδεία πολύ διαφορετική από τις άλλες: τη συνοδεία του νεογέννητου Αντώνη και της μητέρας του Ελίζαμπεθ. Ο Αντώνης δεν είναι ασυνόδευτος ανήλικος, όμως και αυτός, όπως χιλιάδες άλλα παιδιά, από τα σπλάχνα της μάνας του ακόμη, γνώρισε τι θα πει διωγμός και δύσκολο ταξίδι.

Η Ελισάβετ ήταν 9 μηνών έγκυος όταν ανοιχτά της Ρόδου, το ακυβέρνητο σκάφος στο οποίο ταξίδευε μαζί με άλλα άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων, προσέκρουσε σε μια βραχονησίδα και βούλιαξε. Για καλή της τύχη, ο φύλακας άγγελος της, ο κος Αντώνης, την διέσωσε από τα φουρτουνιασμένα κύματα.

Λίγες ώρες αργότερα, η Ελισάβετ έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι το οποίο πήρε το όνομα του διασώστη της: Αντώνης.

Ο “Αντωνάκης μου” όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλούσε εκείνη κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας προς την δομή φιλοξενίας με γέμισε, με ”φόρτισε” με αμέτρητη ενέργεια και χαρά.

Τώρα ξέρω πως κάθε φορά που θα υπάρχει τεράστιος όγκος δουλειάς ή κάποια δυσκολία στο γραφείο ή γενικότερα στην ζωή μου και ακόμα και αν θολώνουν τα μάτια μου από δάκρυα χαράς, θα κοιτάω την φωτογραφία του ”Αντωνάκη” και της μητέρας του… Γιατί έμαθα πως από τα χειρότερα ναυάγια γεννιούνται οι πιο γενναίοι ήρωες με τις πιο όμορφες ψυχές. Γιατί ο “Αντωνάκης της” έγινε “Αντωνάκης ΜΑΣ”. Τους ευχόμαστε καλή τύχη.»

Όταν ο Αντώνης έσωζε την Ελίζαμπεθ (και τον Αντωνάκη)