Ευχαριστούμε θερμά τον Mandy Patinkin για την επίσκεψή του στη δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων της ΜΕΤΑδρασης στη Λέσβο, για την ευαισθησία του και για τα καλά του λόγια.

Παρακάτω, το κείμενο της ανάρτησής του σε μετάφραση:
Αργότερα το απόγευμα της πρώτης μέρας, είχαμε μία ακόμη συναισθηματικά φορτισμένη επίσκεψη, αυτή τη φορά με μια ομάδα παιδιών που ταξιδεύουν μόνα τους, νεαρά αγόρια μεταξύ 9 και 18, κυρίως από το Αφγανιστάν, τη Συρία και το Ιράκ. Τους συναντήσαμε στη ΜΕΤΑδραση, συνεργάτη της οργάνωσης International Rescue Committee στην Ελλάδα. Βλέποντας τους γιους μου στα πρόσωπα αυτών των νεαρών αγοριών, ήμουν κυριευμένος από συγκίνηση και δεν μπορούσα να μιλήσω. Γιατί πρέπει αυτοί οι όμορφοι νέοι άνθρωποι να βρίσκονται μετέωροι, σε κατάσταση αβεβαιότητας; Ανοίχτηκαν με τους πιο αξιομνημόνευτους τρόπους, λέγοντάς μου λεπτομέρειες του απειλητικού για τη ζωή τους ταξιδιού. Συλλογίστηκα την ειρωνεία του να είμαι ένας ηθοποιός που προσποιείται ότι βρίσκεται σε επικίνδυνες καταστάσεις, όταν εκείνοι έχουν ζήσει αυτή τη ζωή. Οφείλω να αναφέρω τον Ηλία, έναν Έλληνα Δρ. της Πολιτικής Κοινωνιολογίας από τη Θεσσαλονίκη, υπεύθυνο της δομής. Μια δέσμη φωτός, υπόδειγμα κατανόησης, ένα δώρο για εκείνους, αυτή τη στιγμή στην εύθραυστη ζωή τους. Τρία από τα αγόρια μάς κάλεσαν στο μάθημα καλλιτεχνικών. Το σημερινό project αφορούσε τον Πικάσο. Ο δάσκαλός τους, ο Δημήτρης, τους έσπρωχνε να σκεφτούν “έξω από το κουτί”, όπως ο Πικάσο. Το πρωτόκολλο για ένα παιδί που ταξιδεύει μόνο του χωρίς τους γονείς του είναι η προστασία των προσωπικών του δεδομένων. Ήταν δύσκολο να πω αντίο.